"प्रश्न"

मनाच्या अंगणात पडतो जेव्हा प्रश्नांचा सडा,

मनाच्या अंगणात पडतो जेव्हा प्रश्नांचा सडा,

मग काही प्रश्न वेचून टाकायचे काळाच्या परडीत,

तर काही गुंफायचे 'आहेत त्या ' उत्तरांच्या माळेत. 

काही असतात शिस्तबद्ध प्रश्न, उभे राहतात रांगेत,

वाट पाहत सीमारेखित अचूक उत्तरांची. 

बेशिस्त प्रश्नांना कसली आली आहे नियमावली?

बेफिकीर उत्तरांच्या बिड्या फुंकत राहतात ते कट्ट्यावर. 

बुद्धीक्षमतेच्या पलीकडचे प्रश्न अडकतात एका उद्गारवाचकात,

देतात reminder देवाला म्हणतं ,'काय रे देवा?'

मग काय देवाच्या daily routine मध्ये भर काही प्रश्नांची,

मग चित्रगुप्ताची धावपळ catlog maintained ठेवण्याची. 

काही प्रश्नांचं वेगळंच असतं, यांना उत्तर नको असतं,

फक्त नाशिबाच कारण हवं असत. 

कर्तव्याचा भार टाकायचा त्यांनी नियतीवर,

कारण ह्यांचीच उत्तरं खेचत असतात दोर खोलवर. 

साधायचं मग क्षणभर समाधान स्वतःला समजावत 

कि आम्ही नाही नशीबवान. 

काही प्रश्नांची तर मजाच निराळी असते 

काही प्रश्नांची तर मजाच निराळी असते 

ह्या प्रश्नांना पडतात प्रश्न !

ह्या प्रश्नांना पडतात प्रश्न !

उत्तर नको पण प्रश्नच देता आला दुसऱ्याला तर?

आणि चुकूनमाकून झालीच जर प्रश्नांची देवाणघेवाण,

तर मग उभा राहतो तो 'यक्षप्रश्न ',

उत्तर सामान असतील का? हाच !

काही प्रश्न असतात मात्र अबोल एकांतासाठी

काही प्रश्न असतात मात्र अबोल एकांतासाठी

खास असे 'उत्तर न शोधण्यासाठी '

प्रश्नातच व्हावं मग रममाण  घेऊन वर्तमानात स्वल्पविराम,

काही असतात मग फक्त अल्पशा हास्यासाठी,

तर काही वर्तमानाच्या जाणिवेसाठी. 

शेवटी जीवनाच्या परीक्षेत प्रश्नांची बरसात होतच राहते,

उत्तरांचा शोध घेणंही होत अपरिहार्य,

मग मजा लुटायची ती प्रश्नांपासूनच्या उत्तरापर्यंतच्या प्रवासाची 

ऊन, पाऊस हसत झेलायची. 

उत्तर कधी चूक किंवा बरोबर नसतात,

ती फक्त परिस्थितीनुसार चेहरे बदलत राहतात,

मग बघायचं त्यांचं नाट्य, गायचं त्यांचं गाणं, रमायचं त्यांत.... 

ह्याच जीवनाच्या रंगमंचावर प्रश्नामुळे, प्रश्नासाठी आणि प्रश्नांसोबतचं !

                                                                                 -शर्वरी 

"Ex"

तू मनात धरलेल्या समीकरणातला तो  'X',

तू मनात धरलेल्या समीकरणातला तो  'X' ,

मी अजूनही शोधात आहे. 

परिमेय संख्यांच्या, अपरिमेय संख्यांच्या 

गऱ्हाडयात त्याचा वेध मी अजूनही घेत आहे. 

अनेक प्रमेयांची मदत मागतो आहे मी,

ह्या अर्धवट समीकरणात अनेक संख्यांची आकडेमोड करतो आहे मी. 

म्हणतात काही समिकरणे कधीच सुटत नाहीत, 

म्हणतात काही समिकरणे कधीच सुटत नाहीत ,

तसंच हे समीकरण असावं, असं हे बिलंदर मन मानायला तयार नाही. 

बुद्धीच्या कठोर शब्दांवर चालतो कारभार सगळा,

पण मनाच्या त्या अस्वस्थ catlog वर, आराखडा रेखाटतो तो हि नवा.

काही पानं सुटतात मग अर्धवट राशींवर,

नवीन हिशोब, नवीन गणितं मग नवीन पानांवर. 

मन हळूहळू उउलगडतं परत तिचं पानं,

पाहत तिचं समीकरणं, अर्धवट राहिलेली. 

पण अंकही आता साथ सोडतात,

बेरीज, वजाबाकी हि फक्त चिन्हमात्र राहतात.

समीकरणात परत येऊन बसतो तोच  'X ',

मग मी हि वाट पाहतो, पुन्हा पुन्हा तिथेच टक लावून, लावून विचारांची race. 

वाटतं यावस तू आणि सोडवावं हे गणित,

मग तो  'X' शून्य असो वा अगणित... 

मनातल्या प्रश्नचिन्हाला मिळेल साथ उद्गारवाचकाची,

आणि उत्तरांच्या रकऱ्यांना काही संख्यारुपी समाधानाची. 

                                                                            - शर्वरी 

"कविता"

 कविता हि असावी कशी ? कविता हि असावी कशी?

वाचता भावनांची घडी उलगडावी जशी

मनाने  काव्यरचनेचे  चढावे जिने

आणि  डोळ्यांसमोर अलगद चित्र उभे राहावे पुढे

वाचताना  ऐकताना गुंतून जावे इतके

कि काव्यात सापडावे  प्रतिबिंब स्वतःचे

जसे मनाच्या आकाशात अचानक  मेघ  दाटून यावेत

तर कधी उदास चेहऱ्यावर हसू ओढून यावे

कधी कळूनही न  कळणारी

तर कधी  न कळूनही  कळणारी अशी मृगजळा परि

कधी सूर तालात बांधलेली धुंद अशी लाट

तर कधी शांत  अशी ती एकटी संध्याकाळ

कधी अचानक अनेक चेहरे भासवणारी

आठवणींच्या जगात खेचून नेणारी

तर कधी एक आनंदाची मोहक वाट

 चालता चालता न  थकता मन रूळवणारी

अशी  एकमेव कवीच्या प्रवासात साथ देणारी ती  एक  अपरिचित वाट !!

                                                                                                        - शर्वरी

"शब्द "

शब्दांचा असतो खरा खेळ

सहजसोपे हृदयाला साद घालतात .

मनाचे सगळे मनोरे प्रतिबिंब म्हणून समोर ठाकतात .

भावनांच्या गुंतागुंतीत कधी आधार घेतला जातो ,

तो अलंकारिक अवजड शब्दांचा .

समोरचा गोंधळतो अर्थाच्या मोजमापात ,

मग भावना समजण कि न समजण ,

 कौशल्य शब्द वापरणारा आणि झेलणारा त्यांचंच

कधी बेरजेतले हच्चे सुटले कि

गैरसमजाची राशी मात्र वाढत जाते .

ह्या सगळ्यात सगळी जागा अर्थानेच तर व्यापून राहते.

                                                                     

                                                                      - शर्वरी 

"वळण "

तुझ्यात आणि माझ्यात असही एक गुपित होत . 

तुला आणि मला तर सगळंच माहीत होत . 

वेळेच्या शर्यतीत काही signals ला भेटही झाली . 

जेव्हा माझी गाडी तुझ्या गाडी शेजारीच उभी होती . 

horn द्यायची इच्छा मनात खूप रेंगाळत होती . 

Indicator दोघांचेही चालू होते . 

फरक फक्त एवढा वळणं मात्र वेगवेगळी होती . 

Signal Green झाला वळणं तर भाग होत. 

पण rear mirror मधलं वळणाऱ्या तुझ्या गाडीच ,

चित्र मनाच्या त्या कोपऱ्यात कायमचं ठाण मांडून बसलं . 

                                                                         - शर्वरी 

"प्रवास"

मन किती वेड असतं ना?

कधी कधी तेच शोधत राहत,

जे सीमा ओलांडून खूप दुरुन हसतं असतं

बुद्धी बजावते अरे बस कर  हे गणिताचे पाढे,

काही समीकरणं नकळत निकाल  लाऊन उभी आहेत पुढे 

त्या न  संपणाऱ्या प्रवासात गाडीचे breaks तर सापडतात,

पण मनाचे हरवलेले सूर मात्र संगीत अधुरंच ठेऊन जातात 

खेळ चालूच राहतो Stations मागे टाकून मी मात्र पळत राहतो  

वाट पाहतो अश्या एका Stop  ची  एका शांत हाकेची,

त्याच आशेत मी निराशा सहन करत राहतो 

प्रत्येक वळणावर पाहतो वळून वळून 

कि हेच का ते वळण जे देईल हरवलेलं मिळवून 

मी फक्त सोडतो आहे हातातून 

अस काहीतरी सापडेल का जे ठेवेल घट्ट धरून 

मात्र इशारे तर सापडत नाहीत 

गाडी पण थांबत  नाही 

मग मी आता वाट पाहतो 

त्या एका Stop ची जिथे मीच जाईन मला विसरून !!

                                                                       - शर्वरी