मनाच्या अंगणात पडतो जेव्हा प्रश्नांचा सडा,
मनाच्या अंगणात पडतो जेव्हा प्रश्नांचा सडा,
मग काही प्रश्न वेचून टाकायचे काळाच्या परडीत,
तर काही गुंफायचे 'आहेत त्या ' उत्तरांच्या माळेत.
काही असतात शिस्तबद्ध प्रश्न, उभे राहतात रांगेत,
वाट पाहत सीमारेखित अचूक उत्तरांची.
बेशिस्त प्रश्नांना कसली आली आहे नियमावली?
बेफिकीर उत्तरांच्या बिड्या फुंकत राहतात ते कट्ट्यावर.
बुद्धीक्षमतेच्या पलीकडचे प्रश्न अडकतात एका उद्गारवाचकात,
देतात reminder देवाला म्हणतं ,'काय रे देवा?'
मग काय देवाच्या daily routine मध्ये भर काही प्रश्नांची,
मग चित्रगुप्ताची धावपळ catlog maintained ठेवण्याची.
काही प्रश्नांचं वेगळंच असतं, यांना उत्तर नको असतं,
फक्त नाशिबाच कारण हवं असत.
कर्तव्याचा भार टाकायचा त्यांनी नियतीवर,
कारण ह्यांचीच उत्तरं खेचत असतात दोर खोलवर.
साधायचं मग क्षणभर समाधान स्वतःला समजावत
कि आम्ही नाही नशीबवान.
काही प्रश्नांची तर मजाच निराळी असते
काही प्रश्नांची तर मजाच निराळी असते
ह्या प्रश्नांना पडतात प्रश्न !
ह्या प्रश्नांना पडतात प्रश्न !
उत्तर नको पण प्रश्नच देता आला दुसऱ्याला तर?
आणि चुकूनमाकून झालीच जर प्रश्नांची देवाणघेवाण,
तर मग उभा राहतो तो 'यक्षप्रश्न ',
उत्तर सामान असतील का? हाच !
काही प्रश्न असतात मात्र अबोल एकांतासाठी
काही प्रश्न असतात मात्र अबोल एकांतासाठी
खास असे 'उत्तर न शोधण्यासाठी '
प्रश्नातच व्हावं मग रममाण घेऊन वर्तमानात स्वल्पविराम,
काही असतात मग फक्त अल्पशा हास्यासाठी,
तर काही वर्तमानाच्या जाणिवेसाठी.
शेवटी जीवनाच्या परीक्षेत प्रश्नांची बरसात होतच राहते,
उत्तरांचा शोध घेणंही होत अपरिहार्य,
मग मजा लुटायची ती प्रश्नांपासूनच्या उत्तरापर्यंतच्या प्रवासाची
ऊन, पाऊस हसत झेलायची.
उत्तर कधी चूक किंवा बरोबर नसतात,
ती फक्त परिस्थितीनुसार चेहरे बदलत राहतात,
मग बघायचं त्यांचं नाट्य, गायचं त्यांचं गाणं, रमायचं त्यांत....
ह्याच जीवनाच्या रंगमंचावर प्रश्नामुळे, प्रश्नासाठी आणि प्रश्नांसोबतचं !
-शर्वरी
No comments:
Post a Comment